Hoog Sammy, kijk omhoog...

Hoog Sammy, kijk omhoog…

 

Ik heb een aantal dagen vrij. Even wat stoom afblazen en hoe kan je dat nu beter doen dan een paar dagen vertoeven op één van de meest noordelijke en veelzijdigste plekken van Nederland? Ik besluit deel te nemen aan een workshop van Johan van der Wielen.

 

Een dag eerder dan gepland vang ik de reis aan.

 

 

 

 

Veerboot...

 ‘… de andere oever is daarginds. En deze hier is hier...’ ~ Drs. P  

 

De verhouding van de bagage die ik op de veerboot meeneem is nogal scheef. Aan kleren alleen het echt noodzakelijke en aan fotoapparatuur zoveel dat mijn tere, broze lichaam maar kan houden. Het liefst nog íets meer.

De veerboot vaart naar Schiermonnikoog en de zon brandt op het bovendek.

Het weer zal fantastisch worden. Vooral ’s nachts zal het kraakhelder zijn.

En op een van de donkerste plekken in Nederland… Daar móet iets mee te doen zijn. Daar móet ik gebruik van maken.

 

Hoe sterk is de fietser…

 ‘Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind, zichzelf een weg baant…’ ~ Boudewijn de Groot.

 

Met volle cameratassen en statieven banen we ons een weg door de kwelders. Het weer blijft mooi en we genieten massaal.

Na een prachtige dag te hebben gefotografeerd wordt het tijd om alles in gereedheid te brengen om de nacht in te gaan.

Steeds meer en vaker voel ik me aangetrokken tot de nacht en de sterren. Al vanaf mijn jeugd ben ik al bezig met het ontdekken van hetgeen boven ons hangt. Die fascinatie is altijd gebleven en eigenlijk alleen maar sterker geworden.

 

Een aurora app geeft de hele middag al melding van een potentieel noorderlichtkans.

Dit wordt bevestigd door Johan van der Wielen en op afstand zijn ‘partner in crime’ Finn Snaterse; er is kans op Noorderlicht in Nederland. Dat zou natuurlijk enorm gaaf zijn, maar om teleurstellingen te voorkomen pin ik mijzelf er niet op vast.

 

Northern Skyline

 ‘just a smile, tears and emotion, storm rise on the Northern skyline…’ ~ Clannad

 

Het is laat in de avond en de nacht kondigt zich aan. Bepakt en bezakt gaan we op pad. Onder toezicht van miljoenen sterren wagen we ons de tocht door de kwelders.  Het enige licht richting het heelal komt van onze fietslampen.

Na stevig doortrappen komen we op de plaats van bestemming. De fietsen worden gestald en ik laat mijn ogen wennen aan de duisternis. Langzaam krijg ik een goed beeld van de overweldigende hoeveelheid sterren die je in de rest van Nederland niet zo goed ziet.

 

Boven mij laat de Melkweg zich zien. Adembenemend. Terwijl ik op de achtergrond de andere deelnemers hoor worstelen met statieven en daar de ‘beste’ locaties voor, sta ik met mijn handen in de zak te vergapen aan het licht uit het heelal.  Een vallende ster.  Een wens.

Langzaam kom ik tot bezinnen en ga mijn statief opstellen. Ik prijs mij gelukkig dat ik over goed materiaal mag beschikken en zorgvuldig breng ik alles in stelling.

Na het tweede proefbeeld kreeg ik een beeld terug die mijn goedkeuring wel kan wegdragen. Maar wat doet die paarse vlek linksonder in het beeld? En dat groen?

 

Ik schrik op en er gaat een adrenaline-stoot door mijn lichaam. Ik merk dat de andere deelnemers het fenomeen ook hebben ontdekt.

Naast de Melkweg is ook het noorderlicht in de kwelders van Schiermonnikoog te zien! Niet alleen groen, maar ook paars aan de horizon.

 

Northern Lights

 ‘the Northern Lights, they shine so bright, to lead me to the horizon, to lead me back to you…’ ~ Tucandeo

 

 Naast mij staat iemand te stuiteren en slingert het eerste beeld het internet op. Het  zal niet lang meer duren voordat de maan opkomt. Ik bereken de tijd die mij nog rest voordat de rode maan piekt vanuit het zuiden. Tweeëneenhalve minuut: betekent 5 beelden van 30 seconden. Nu moet ik het doen! Nu moeten de beelden perfect zijn.

 

Wat is het gaaf om een aantal bijzondere en unieke beelden te kunnen maken. Vol overgave laat ik de camera zijn werk doen. Lenzen worden verwisseld, verschillende standpunten ingenomen en als dat nog niet genoeg is: uiteindelijk de panorama waarin het noorderlicht, de Melkweg en een rode opkomende maan in één totaalbeeld is gevangen.

Yes! Het is dat het donker is, maar anders had je me van oor tot oor kunnen zien glunderen.

De adrenaline ebt wat weg en ik kijk weer naar de horizon. Het noorderlicht wordt al minder sterk nu de maan opkomt. De Melkweg hangt als een boog over ons heen.

 

Goodbye Milky Way…

 ‘Shall I go or shall I stay. Hundredseven light years away…’ ~ Enigma

 

Eigenlijk wil ik niet weg.

Maar de drang om de beelden te bekijken en te bewerken wordt sterker.

Het was een nacht die niet gauw geëvenaard zal gaan worden.

Ik begin te fietsen. Tegen de tijd dat mijn rug het matras voelt begint het in het oosten te kleuren. Een nieuwe dag breekt aan...

 

(Verslag:  vier dagen Schiermonnikoog begin mei 2018)